این درختان به طور منطقی نباید آنجا باشند، آنها از روز اول در این وضعیت قرار نداشتند، مانند همه درختان دیگر بودند تا این که رودخانه‌ای که در نزدیکی آنها قرار داشت عصبانی و خروشان به سمتشان آمد و آنها را در خود بلعید و به زیر آب برد. آنها حالا مجبورند تا ریشه‌هایشان را در میان گِل، خاک و شن بدوانند به امید این که زنده بمانند.
دریاچه کندی، قزاقستان
دو هزار متر بالاتر از سطح دریا، منطقه‌ای با 400 متر طول و عمقی که در بعضی نقاط به 30 متر هم می‌رسد. اینجا دریاچه "کندی" قزاقستان است. شاید مشخصه‌های ظاهری این دریاچه مانند همه دریاچه‌های دیگر دنیا باشد اما آنچه در لحظه اول کندی را متفاوت‌تر و عجیب‌تر از بقیه در چشم هر بیننده‌ای نشان می‌دهد درختانی است که ریشه‌هایشان را در کف دریاچه دوانده‌اند اما به گونه‌ای سر از آب بیرون آورده‌اند که گویی دکل کشتی‌هایی غرق شده هستند.
"کندی" جوان‌ترین دریاچه دنیاست که تنها یک قرن از عمرش می‌گذرد و زندگی‌اش را مدیون سیلی است که باعث شست‌وشوی سنگ‌های آهکی ولغزش آنها شد تا آبی را که پشتشان پناه گرفته بود به این سمت روانه کنند. کندی متولد شد اما تولدش با مرگ درختانی همراه بود که تنها توانستند نوک خود را از آب بیرون نگه دارند، شاخه‌هایی خشک که تنها پناهگاهی برای شناگران خسته باشند تا زمانی کوتاه دستان خود را دور شاخه‌ها حلقه کنند.
این دریاچه در فصل‌های سرد و گرم سال تصاویری متفاوت از خود به نمایش می‌گذارد. در روزهای گرم تابستان، این دریاچه تصویری از آبی گرم و درختانی سبز را در ذهن بازدیدکنندگانش بر جای می‌گذارد، در حالی که در زمستان، با سطحی کاملا یخ‌زده داستانی متفاوت را روایت می‌کند. با این حال، دوستداران کندی، در زمستان هم از آن دست نمی‌کشند. روح ناآرام و ماجراجوی غواصان، آنها را به اعماق یخ‌زده می‌کشاند و آنچنان فریفته زیبایی مناظر می‌شوند که سردی آب را فراموش می‌کنند.
کامپونگ پوک، کامبوج
در کشور کامبوج، جنگل شناوری وجود دارد که درختان آن سر از آب بیرون آورده‌اند و نمایی زیبا به دریاچه‌ای که در آن قرار دارند بخشیده‌اند. کامبوجی‌ها از این درختان به خوبی مراقبت می‌کنند و آنها را موجوداتی قابل احترام می‌دانند.
دریاچه کدو، تگزاس
این دریاچه با آن چهره رمزآلودش مأمن درختان سروی است که در آب و نه در خشکی، زنده‌اند و به حیات خود ادامه می‌دهند. این دریاچه در مرز تگزاس با ایالت لوئیزیانا قرار دارد، دریاچه‌ای طبیعی محسوب می‌شود و مساحتی در حدود 25 هزار جریب زمین را به خود اختصاص داده است.
دریاچه بزید، رومانی
حدود25 سال پیش برای جلوگیری از طغیان رودخانه و سرازیر شدن سیل به دره، سدی در نزدیکی روستای بزید کشور رومانی بنا شد اما سد هم نتوانست مقاومت خوبی در مقابل سیل از خود نشان دهد و با خراب شدنش، روستا و باغ‌های نزدیکش را زیر آب برد. ساکنان ده بعد از اینکه خانه‌هایشان را از دست دادند مجبوربه نقل مکان به محلی در همان نزدیکی شدند اما درختان نه قدرتی برای رفتن داشتند نه جایی برای ساکن شدن.
همانجا ماندند تا پوسیدند. حالا تنه‌های پیچ‌خورده‌شان مانند دستان چروکیده از آب بیرون زده و صحنه‌های زیبایی از تضاد پیری و جوانی را خلق کرده‌اند. این دریاچه هر ساله میزبان گردشگران زیادی است که برای دیدن زیبایی‌های جنگل زیر آب به این منطقه سفر می‌کنند.
اطراف این دریاچه پر است از فیل‌هایی که آب بازی می‌کنند و پرنده‌هایی که بالای سر آن پرواز می‌کنند و جنگل زیر آب که زیبایی دو چندانی به دریاچه بخشیده است.
دریاچه یوداوالاوه، سریلانکا
با اولین نگاه به "دریاچه یوداوالاوه" در سریلانکا بیش‌تر از این که حس بودن در کنار یک دریاچه به بیننده منتقل شود، تصویری از یک جنگل انبوه در ذهن شکل می‌گیرد.
اشتباه نکنید، قبل از این که این منطقه نام دریاچه یوداوالاوه را تجربه کند جنگلی به همین نام در این منطقه وجود داشت، جنگلی که به خاطر طغیان آب رودخانه، تبدیل به مخزن عمیقی از آب شد.
حالا، آب‌ها ساکنان همیشگی این قسمت شده‌اند و درختان مجبورند وجود این مایع حیات‌بخش را همچون هوا، هر لحظه در اطراف خود حس کنند. درختان در اثر هجوم سیل همگی جان خود را از دست دادند و تنها تنه آنها از آب بیرون ماند اما دریاچه با آمدنش حیوانات زیادی را برای سیراب شدن به سوی خودش جذب کرد. حالا اطراف این دریاچه پر است از فیل‌هایی که آب بازی می‌کنند، پرنده‌هایی که بالای سر آن پرواز می کنند و جنگل زیر آب که زیبایی دو چندانی به دریاچه بخشیده است.
دریاچه پریار، هند
ایالت کرالای هند هم صاحب یکی از جنگل‌های فرورفته در آب است. دریاچه "پریار" جایی پر آب است که در اثر سیل و طغیان رودخانه در سال 1895 به وجود آمد. دریاچه مساحتی در حدود 55 کیلومتر مربع را به خود اختصاص داده و نامش را از رودخانه‌ای به امانت گرفته که از آن تغذیه می‌کند.
اگر سری به هند زدید و گذرتان به پریار افتاد، حتی اگر نخواستید غواصی کنید و درختان را از نزدیک لمس کنید، می‌توانید از کنار دریاچه هم به تماشای این درختان که تمام قد در آب فرو رفته‌اند بنشینید و لذت ببرید.
دریاچه ولتا، غنا
مسئولان وزارت نیروی جمهوری غنا برای ایجاد سد برق آبی "اکوسومبا" 78 هزار نفر از ساکنان منطقه را مجبور کردند در سال 1965 میلادی به منطقه‌ای دیگر نقل مکان کنند و بعد از آن بود که 120 روستای کوچک کاملا نابود شد. با تخریب روستاها، دریاچه‌ای مصنوعی با 8/462 کیلومتر مربع وسعت روی خط استوا ایجاد شد تا به کمک سد بیاید و نیروی برق سراسر کشور را تولید کند، دریاچه‌ای که هزاران درخت را در خود خفه کرد.
حالا و بعد از گذشت چند دهه دولت غنا تصمیم گرفته تا 14 هزار متر مربع از این درختان را قطع کند اما مخالفان این طرح معتقدند تنه‌هایی که زیر آب باقی خواهند ماند می‌توانند تهدیدی جدی برای تور، قایق و جان ماهیگیران به حساب آیند و با پوسیدن در آب، تعادل زیست‌محیطی دریاچه‌ای به این وسعت را به هم بریزند.
منبع: تبیان
